Chociaż jesteś świetnym rodzicem, najlepszym w swoim rodzaju to zdarza Ci się z pewnością krzyczeć na swoje dziecko.
I, przepraszam za szczerość, ale jest to przekreślenie wszystkich Twoich wspaniałomyślnych zachowań wobec twojego dziecka. Nic tak nie rani dziecka jak postawa rodzica pełna wrogości, podniesiony głos i krzyk.
Ten mały człowiek, Twoje dziecko, stoi bezbronne, bezradne przed Tobą i jest skazane na wysłuchiwanie Twoich krzyków i żali. Nie czuje się w tym momencie godnym partnerem do rozmowy z Tobą, najczęściej nic nie mówi, tylko słucha.
A co myśli? Co czuje? Zastanawiasz się nad tym, Drogi Rodzicu?
Co dzieje się w głowie dziecka, co dzieje się w jego sercu?
Twoje emocje przekazywane dziecku poprzez krzyczenie na nie, udzielają się dziecku i z całą pewnością przyniosą nie efekt, którego się spodziewasz, wręcz przeciwnie wyrządzą dziecku dużą krzywdę.
Co dzieje się w mózgu dziecka?
W atmosferze krytyki i krzyku podnosi się u dziecka poziom kortyzolu- tzw. hormonu stresu. Z czym to się wiąże? Otóż wysokie stężenie kortyzolu we krwi prowadzi do wzrostu ciśnienia krwi w organizmie, wprowadza dziecko w stan pobudzenia i podenerwowania (nie zawsze to widzisz, dziecko potrafi ukryć emocje ), powoduje wzrost poziomu cukru we krwi (nawracające skoki cukru mogą być przyczyną cukrzycy).
Długo utrzymujący się wysoki poziom kortyzolu jest bardzo niebezpieczny dla zdrowia dziecka. Powoduje tycie, zaburza sen, prowadzi do przewlekłego zmęczenia, wywołuje bóle głowy i brzucha, osłabia układ odpornościowy a ponadto wywołuje agresję oraz może być podłożem depresji.
Co dzieje się w sercu dziecka?
Dziecko poddane ciągłej krytyce i skazane na słuchanie krzyków rodzica nabiera przekonania, że rodzicowi nie zależy na nim, że jest nikomu niepotrzebne, beznadziejne. Dziecku towarzyszą bardzo silne emocje, które wymagają przepracowania i zatroszczenia się o nie. Wśród tych emocji pojawia się złość, smutek, rozczarowanie, gniew, poczucie beznadziei, niepokój, odrzucenie, bezradny, winny.
Musisz też widzieć, że dziecko uczy się przez naśladowanie i przenosi nie tylko dobre ale również te złe nawyki w relacje z innymi ludźmi. Przez co może zachowywać się agresywnie wobec innych, komunikować się w sposób arogancki, nieuprzejmy, poniżać innych.
Co możesz zrobić, żeby naprawić swój błąd, jakim było krzyczenie na dziecko?
Przede wszystkim zadbaj o swoje emocje, wycisz się, uspokój. Pomyśl, co tak naprawdę wpłynęło na Twoje zachowanie i wywołało złość. Być może jest podłoże, które warto sobie uświadomić- np. zmęczenie, przepracowanie, trudności finansowe, kłopoty w relacjach z bliskimi osobami, które wywiera wpływ na Twoje procesy emocjonalne.
Kolejny krok to zadbanie o emocje i uczucia twojego dziecka. Nic tak nie łagodzi gniewu jak przytulenie; więc zacznij od przytulenia swojego dziecka, ukołysania go swoich ramionach. Nie szczędź dziecku ciepła, czułych słów, okazywania miłości. Okaż dziecku swoje zainteresowanie jego osobą, jego sprawami, problemami, sukcesami. Miej dla dziecka czas.
Umiej też przeprosić dziecko za swoje zachowanie, przyznaj się do popełnienia błędu.
Pracuj nad swoimi emocjami i reakcjami. Nie powtarzaj błędów, które już raz popełniłeś. Dziecko traktuje rodzica jak super bohatera, osobę godną naśladowania, wzór.
Nie zepsuj tego!