Bądź czujnym rodzicem. Nie pozwól zwieść się złości i agresji i źle interpretować emocje dziecka.
Złość nie powstaje sama z siebie. Podobnie jak radość czy smutek. Emocje muszą mieć podłoże, bazę, grunt, na którym powstają. Coś musi się zdarzyć, żeby pojawiła się emocja.
Jeśli dziecko jest zdenerwowane, krzyczy, trudno do niego trafić – nie denerwuj się- to tylko pogłębia już i tak złą sytuację. Tylko spokój może cię uratować!!!
Jesteś dorosły, jesteś rodzicem, potrafisz zapanować nad sobą (masz na tyle rozwinięte struktury w mózgu, że potrafisz zachować się odpowiednio do sytuacji). Dziecko jeszcze tego nie potrafi. Wyrzuca więc z siebie to, co wywołało w nim negatywne uczucia, w postaci złości i agresji.
Bądź dobrym, wnikliwym obserwatorem swojego dziecka.
Każde zachowanie dziecka mówi nam co dzieje się w jego umyśle i sercu. Jeśli zrozumiesz, prawidłowo rozpoznasz emocje, które są podstawą zachowania dziecka masz szansę właściwie zareagować.
Zamiast więc złościć się, kiedy dziecko jest marudne, złości się i płacze, spróbuj ustalić przyczynę tego zachowania. Może dziecko jest zmęczone, niewyspane, a może źle się czuje, a może miało wobec ciebie oczekiwania a ty nie dotrzymałaś słowa, a może źle zrozumiało twój przekaz- wyobraziło sobie coś, co w ogóle nie miało miejsca.
Bądźcie uważni również na pozytywne uczucia. One mogą kryć niebezpieczeństwo. dziecko nie chcąc martwić rodziców ukrywa pod postacią dobrego humoru swoje problemy, troski, obniżony nastrój, a nawet depresję.Nie dajcie się nabrać!!!
Serce matki, a także ojca czuje co dzieje się dziecku. Niestety pęd życia, pośpiech i stres potrafi przyćmić to, co naprawdę ważne.
Wczytuj się w dziecko jak w księgę. Poznawaj kartkę po kartce. Żeby nic nie przegapić, nie zgubić a żeby budować świadomość o potrzebach dziecka.