Cieszy rodziców fakt, ze maja zdolne dziecko- dobrze się uczy, otrzymuje bardzo dobre oceny, jest prymusem w klasie. Chwalą dziecko nauczyciele i otoczenie podziwia.
I rzeczywiście jest powód do zadowolenia.
Zapominają niestety rodzice o tym, ze inteligencja ta powszechnie znana wyznaczana ilorazem inteligencji IQ to nie wszystko. Oprócz tej powszechnie znanej inteligencji jest jeszcze inteligencja emocjonalna.
Obawiam się, że nie wszyscy rodzice spotkali się z tym pojęciem.
Przybliżając terminologię- inteligencja emocjonalna- to zdolności do wyrażania emocji i rozpoznawania emocji u drugiego człowieka, to umiejętność radzenia sobie z emocjami (również z tymi trudnymi jak np. złość czy zdenerwowanie), to empatia, budowanie relacji z otoczeniem i motywacja do działania.
Jeśli dziecko nie rozwinie tych obszarów może niestety mieć trudności w życiu dorosłym.
Nie raz zapewne słyszeliście opowieści o tym: jaka to była zdolna dziewczyna, jak się dobrze uczyła i tak jej się nie ułożyło… skończyła studia i pracuje w sklepie… takie miał dobre oceny, był prymusem a teraz nie może znaleźć pracy….
To są przykłady świadczące o tym, jak niezwykle ważna jest inteligencja emocjonalna w naszym życiu. Mając braki w tym zakresie pojawiają się trudności, z którymi człowiek nie jest w stanie sobie poradzić.
Jak dbać i rozwijać inteligencję emocjonalną?
– naucz dziecko nazywać emocje- pytaj je jak się czuje, co przeżywa w określonych sytuacjach, co się czuje z jego ciałem
– pokaż dziecku jak radzić sobie z emocjami- jak ma się zachować, kiedy jest złe, co może zrobić, kiedy mu smutno lub tęskni
– czytaj z dzieckiem książki. Na przykładach postaci bajkowych lub zwierząt występujących w opowiadaniach możesz przedyskutować z dzieckiem jak należy lub czego nie należy robić w pod wpływem emocji
– zobrazuj dziecku czym jest empatia, z jakie zachowania należy propagować a jakich unikać
– uczulaj dziecko na potrzeby drugiego człowieka
– ucz je wrażliwości
– przekaż dziecku wiedzę jak ważną rolę odgrywa mowa ciała- uśmiech, podanie ręki, poklepanie po plecach, przytulenie – te drobne gesty dają wiele pozytywnej energii drugiemu człowiekowi
– ucz dziecko pozytywnej postawy i pozytywnego nastawienia do życia (najlepiej daj przykład sobą)
Pomyśl nie tylko o szkolnej edukacji dziecka ale również a może przede wszystkim o wzmocnieniu jego inteligencji emocjonalnej. Kiedy dziecko opuści mury szkoły będzie w stanie poradzić sobie w życiu dorosłym.
Bez trudu nawiąże relacje z nieznajomymi i wejdzie w grupę, będzie znało swoją wartość i nie da się wciągnąć w nieodpowiednie towarzystwo, nie da się namówić na używki bo będzie asertywne i będzie miało szacunek innych bo jego mowa ciała zdradzi, że jest człowiekiem godnym zaufania. Wobec takich argumentów, uważam że warto pochylić się na tematem inteligencji emocjonalnej. Ja widzę tu same pozytywy.